|
'Met Oxysept.'
'Hé, ouwe rups! Met Paalman spreek je!' 'Gozer! Wat een herrie op de achtergrond. Zit je soms in de auto?' 'Ja, ik kom net van de zaak... Het was weer een latertje vandaag. De mannen en ik hebben tot tien uur doorgebuffeld. Budgetten opstellen in Excel, rapportages maken, je kent het wel.' 'Eigenlijk niet, maar goed... Tien uur is trouwens wel wat overdreven, zelfs voor jou. Konden jullie niet wat eerder beginnen?' 'Hebben we ook gedaan! Deze jongen zat vanochtend om zes uur in de auto en om half zeven op de zaak.' '...' 'Ja, daar schrik je van, hè? Maar ja, als ik om zeven uur vertrek ben ik er niet voor negenen, met die kutfiles. We kunnen niet allemaal freelancer zijn en thuis lekker wat aankloten, zoals jij.' 'Ach, freelancen is ook niet alles. Heb wat weinig werk de laatste tijd en dan krijg je weer stress over geld en zo...' 'Dus jij hebt vandaag de hele dag aan acquisitie gedaan, neem ik aan? Als zelfstandig onderne-' 'Ja, dat was wel de bedoeling, maar ik ben er niet echt aan toe gekomen... Even kijken, ik stond op, en toen? O ja, toen heb ik twee thermoskannen koffie gezet en opgedronken terwijl ik het hele internet las. Daarna werd ik heel kort heel actief en heb ik naar iedereen in mijn mobi "Ouwe rups!" ge-sms't.' 'Ja, dat berichtje heb ik ook gekregen... Ik moet je nog antwoorden.' 'De rest van de dag heb ik steeds dezelfde mp3 gedraaid en het hele internet nog een keer gelezen, want dat was inmiddels ververst. Om vijf uur was ik uitgeput. Eigenlijk net alsof ik op een kantoor zit dus, alleen krijg ik er niet voor betaald.' 'Haha, ja, zo'n dag had ik vorige week ook... Maar goed, ik was dan ook afgeleid omdat er bij mij op de gang een kolfruimte werd ingericht.' 'Een golfruimte? Midgetgolf dan toch zeker? Anders sla je die bal zo door dat glimmende glas naar buiten en kun je hem aan de andere kant van Zuidoost gaan zoeken. Tussen de negers. Heb je nog geluk dat golfballen wit zijn, want anders blij-' 'Kolven, Oxysept, Kolven met de K van kutkind! Afkolven!' 'Afkolven? Gadverdamme! Sinds wanneer hoort dat bij jullie dienstverlening? Of vindt de telecombranche dat het leegzuigen van haar klanten altijd grondiger kan?' 'Zeg Oxysept, als je dit soort teksten ook bij je opdrachtgevers inlevert, snap ik wel waarom je zo weinig werk hebt! Maar nee, nee. Die ruimte is voor de vrouwen die hier werken en borstvoeding geven. Als je er langsloopt hoor je het pompen. Tsjoek, tsjoek, tsjoek. Ik loop er de hele dag langs natuurlijk, ook al gaat mijn mobi storen van die elektrische kolfmachines. Er staat ook een koelkast met flesjes melk.' 'En ga je er ook wel eens naar binnen, zo een beetje loeren vanachter je uitgeprinte Excelsheets?' 'Nee, er mogen geen mannen in de kolfruimte komen. Jammer, want laatst was mijn koffiemelk op, en dan moet ik vier verdiepingen naar beneden om het in de kantine te halen, terwijl er naast de deur een mooie voorraad staat. Je kunt het trouwens ruiken op de hele gang.' 'Ik word een beetje misselijk, geloof ik.' 'Haha, wat heb je dan gegeten?' 'Balletjes in witte pap.' 'Ja, daar zou ik ook misselijk van worden.' 'Alsof jij zo lekker eet. Zeker weer bij het tankstation gedineerd?' 'Hoe raad je het... Een broodje piri-piri met magnetronfriet. Ik sta elke dag met dezelfde vertegenwoordigers in de rij voor die magnetron. Gerant, mag ik wat extra mayonaise? Ping!' 'Gerant?' 'Best aardige jongens trouwens, die vertegenwoordigers. Ik denk dat ik ze volgende maand op mijn verjaardag ga vragen. Je krijgt toch een band met elkaar, hè.' 'Wat een ellende. Maar jij krijgt tenminste elke maand gratis geld gestort.' 'Ja, dat wel, maar verder is zo'n vaste baan eigenlijk ook niks. Janken moet ik ervan. Iedere avond jank ik mezelf in slaap, en dan slaap ik tot ik weer wakker word van mijn eigen gejank. Heb ik je dat wel eens verteld?' 'Ja, een keer of twintig.' 'En dan die zondagavonddepressie, die begint tegenwoordig al halverwege de zaterdag. Nog even en ik ben op vrijdagochtend al depressief over de volgende werkweek.' 'Misschien moet je in de lunchpauze eens gaan wandelen. Dat is goed tegen depressies.' 'Wandelen? Hoe bedoel je? Ik ben toch niet op vakantie?! Of doe jij dat wel?' 'Ja... Elke dag wandel ik naar de bakker om krentenbollen en oerbrood te halen.' 'Maar dat is toch hartstikke saai?' 'Dat valt wel mee. Je moet er natuurlijk zelf wat van maken, zoals mijn oude moeder altijd zegt.' 'Maar wat valt er dan te zien? Hoewel, er lopen 's middags in de stad altijd wel veel lekkere wij-' 'Nou, ik kijk bijvoorbeeld door alle ramen of er een gezellige poes op de vensterbank zit. Op een gegeven moment had ik alle mogelijke routes en poezen gehad. Toen heb ik met behulp van een Simplex-tableau en een Pivot-element de optimale route bepaald, dat ik dus zo min mogelijk hoef te lopen, maar toch langs alle poezen in de wijk kom.' '...' 'En ik zou ze zo graag allemaal aaien, maar ja, tussen droom en daad staan ramen in de weg, met dubbele beglazing. En ook lamlendigheid, die niemand kan verklaren. Zal ik anders een poezenopvanghuis beginnen?' 'Een poezenopvanghuis, daar ben ik al een tijdje niet meer geweest, zeg, hahaha! Verdomme, ik krijg ineens zin om de volgende afslag te nemen!' 'Lijkt me best gezellig, maar ja, hoe begin je? Een bedrijfspand is niet te betalen, met die onroerendgoedprijzen van tegenwoordig. En dan moeten er nog twintig kattenluikjes in, want ze kunnen natuurlijk niet allemaal door hetze-' 'Fuck die kattenluikjes! Denk toch eens groot, man! Je moet het allemaal een beetje plannen, Oxysept! Neem een spaarhypotheek! Want wie betaalt jouw vreten als je vijfenzestig bent? Hè?' 'Wat interesseert mij dat nou. Ik haal de vijfenzestig niet eens. En mocht dat toch gebeuren, dan verhang ik mijn eigen. Scheelt meteen een hoop verjaardagsboodschappen. Ja, dat zouden meer mensen moeten doen. ' 'Jezus man, heb je soms weer de hele nacht herhalingen van het Journaal gekeken? Trouwens, jij bent veel te onhandig om jezelf te verhangen. Dus luister nou naar Paalman: je moet eens zo'n financiële knakker langs laten komen en wat dingen regelen voor het te laat is.' 'Heb je daar wat aan dan? Zo'n knakker kost ook geld. Een gabber van mij, ook freelancer, betaalt tienduizend uiro per jaar aan een accountantskantoor, terwijl hem dat duizend uiro belastingvoordeel oplevert.' 'Ja man, je moet natuurlijk wel een goede hebben. Hiervoor had ik ook een slechte. Hoe heet-ie ook alweer... Nou ja, maakt niet uit. Die knakker kwam langs, ik geef hem koffie, hij klapt zijn laptop open en zegt: "zo mijnheer Paalman, wat woont u hier mooi. Wanneer wilt u stoppen met werken?" Ik zei: "over vijf jaar ben ik achtendertig, dat lijkt me een mooi moment."' 'Hmm, ja... En toen?' 'Nou, dat kon hij niet in zijn Excelsheet uitrekenen. Die sheet begon namelijk pas bij vijftig jaar, zei hij. Met dat soort incompetente losers ga ik dus niet meer in zee. Prutser. PRUTSER! Sorry, ik werd afgesneden. PRUTSER! Wacht even, dat ik je rechts inha-' [...] 'Ben je er nog? Paalman? Hallo? Ouwe rups?' [ Maar wat is het? ] |
