Alle teksten copyright © 1998-2025 Robert van Eijden |
z o n d a g 20
j u n WERKVERSCHAFFING - Het lijkt allemaal glitter en glamorama, spelen in de succesvolle coverband Smurrie, maar laat me jullie de waarheid vertellen: rock 'n roll is keihard werken. Voordat Smurrie gisteravond de kelder van de Nieuwe Sint Bavo-kerk in het Haarlemse stadje H. liet dampen (en vooral ook daarna) moest ik talloze gitaarversterkers, een zanginstallatie en zelfs een compleet drumstel een aantal griezelig steile wenteltrappen op- en afdragen. Dat was in de pittoreske woning van stergitarist Leo, gelegen in de wijk De Pijp in het Amsterdamse stadje A. Een wijk die zoals u weet niet bekend staat om haar brede lanen, lommerijk gelegen villa's en comfortabele liften in talloze luxe appartementen. Ik ben nog steeds niet van plan om geld te vragen voor het aanbieden van maarwatishet.com (dat is mijn collega's van Slate tenslotte ook niet gelukt), maar misschien dat ik in het kader van een soort immateriële vergoeding binnenkort een willekeurige lezer van [ Maar wat is het ? ] als verplicht vrijwillige roadie van Smurrie ga aanwijzen. U bent gewaarschuwd! d i n s d a g 15 j u n VERZEKERD - Gisteren heb ik diverse verzekeringsmaatschappijen gebeld met een zeer dringende kwestie. Ik wilde namelijk graag een verzekering afsluiten tegen de ondraaglijkheid van het leven. Alle maatschappijen hebben mij echter verzekerd dat zoiets niet bestaat (mijn tegenwerping dat je je tegenwoordig zelfs kunt verzekeren tegen het wel of niet doorgaan van de elfstedentocht zette weinig zoden aan de dijk). Nou ja, dan gaan we maar gewoon verder. w o e n s d a g 9 j u n LACHEN - De laatste keer dat ik hardop moest lachen in de bioscoop (afgezien van die keer toen ik voor het eerst in Catharijne 4 kwam en zag dat de grootte van het doek die van de gemiddelde breedbeeld-tv niet ontsteeg) was tijdens Joep Meloen, u weet wel, die kneiter van een film uit 1980 of daaromtrent. Ik was toen negen jaar oud. Doch vorige week is er in deze status quo eindelijk verandering gekomen, en wel tijdens mijn bezoek aan de film De Boekverfilming van Eddy Terstall. Hahaha! Wat een humoristische grappen, spitsvondige opmerkingen en lollige wendingen zag ik aan mijn oog voorbijtrekken (let op, ik ben nu serieus!). De rest van het publiek in zaal S. dacht blijkbaar dat dit een serieuze film over filmmaken was (vooraf had ik ze ook al uiterst intellectuele gesprekken horen voeren in de foyer, over gelaagdheid, vertelperspectief en festen), want meestal zat ik als enige te grinniken, als een volleerde autist. Gelukkig begon men op de helft van de film door te krijgen dat we als het ware naar een komische film zaten te kijken en hoefde ik niet meer in m'n eentje te lachen. Aan het eind kon het personeel van zaal S. mij samen met de lege flesjes Grolsch opvegen. Mijn advies: allen daarheen! Al was het alleen maar om Dieuwertje Blok als een volleerd actrice het woord 'neuken' uit te horen spreken. w o e n s d a g 2 j u n [ Waarschuwing: dit bericht bevat grote hoeveelheden nerdtalk en geekspeak! ] ZOEKTERMEN - Ik begin mij enigszins zorgen te maken over de ingevoerde zoektermen waarmee mensen via onder andere Altavista.com en Vindex.nl deze site bereiken. 'Prostitutie' is een populaire term (wat een teleurstelling voor die mensen als ze erachter komen dat ik mij alleen hoereer op het gebied van conceptontwikkeling, sitebouw en tekstschrijven), evenals 'spuitende pikken' (die komen toch echt niet voor op [ Maar wat is het? ], hoewel, dit komt nog aardig in de buurt) en 'geile negerin' (ook al niet te vinden alhier, probeer het eens op blackass.com als die nog bestaat). Niet alleen stel ik al deze mensen ernstig teleur, ik raak er zelf ook nog van in een existentiële crisis. Doe ik mijn best om iedere week uiterst scherp geformuleerde verhaaltjes te schrijven die op het eerste gezicht louter amusant zijn maar op het tweede gezicht alle belangrijke thema's uit het leven zelve behandelen, blijkt dat ik dat doe voor een publiek dat a priori geïnteresseerd is in prostitutie, spuitende pikken en geile negerinnen! Duizenden porno-sites geven miljoenen guldens uit om bovenaan te komen in de search-engines bij voornoemde termen, maar dat is allemaal zinloos. Want typ bij Altavista maar eens het woord 'fuck' in en selecteer daarbij 'Dutch' als taal en wat is de output? Dit. [ Maar wat is het? ] op nummer 1, nog vóór Pamela Anderson en 'De Allerbeste 100% GRATIS xxx hardcore seks'. Ik weet niet of dat de bedoeling was toen ik hiermee begon. Waarschijnlijk werkt de gepatenteerde TopRank search-engine technology van UseLab iets te goed. En dan ben ik net ook nog helemaal natgeregend in een onweersbui, verdomme! v r i j d a g 28 m e i MICRO-NIEUWS - Het laatste nieuws is zogeheten micro-nieuws. Micro-nieuws is de nieuwste trend in Internetcontent, volgens het gezaghebbende ZDnet. Hier komt het! Schenk maar vast wat extra koffie in, want dit gaat diep! Gisteravond heb ik biefstuk met kerriesaus gegeten van de sjinees aan de Rijnlaan (f. 17,75). Ik at twee borden, waarbij opgemerkt dient te worden dat het tweede bord iets minder rijkelijk volgeschept was dan het eerste bord. Het dessert bestond uit een restje hopjesvla en wat rotte druiven. Tijdens de hopjesvla dacht ik aan het getal vier, tijdens de rotte druiven aan wat de volgende dag mij zou gaan brengen. Later die avond heb ik nog mijn cd-collectie geordend op lengte van alle nummers drie, naar David Letterman gekeken, een paar slokken Ketel 1-jenever gedronken (waarbij het mij opviel dat het etiket op de fles begon los te laten in de hoekjes), naar de dop gezocht van de fles, de dop gevonden en op de fles gedraaid en daarna poetste ik mijn tanden en ging ik slapen. Om 23:55 was dat. Vanmorgen stond ik om 8:15 op, poetste alweer mijn tanden, en bemerkte dat de gekleurde haartjes in de tandenborstel bijna geen kleur meer hadden. Dit betekent dat ik zo snel mogelijk een nieuwe tandenborstel moet kopen! Hierdoor geheel van slag ging ik iets te laat naar m'n werk op mijn oude fiets (merk: Gazelle). De rit naar het station in het Utrechtse stadje U. duurde acht minuten. Vanavond bevind ik mij alhier, en misschien dat u daar in de loop van volgende week wat macro-nieuws (de volgende trend in Internetcontent) over krijgt. d o n d e r d a g 27 m e i CORRIE - Misschien denkt u wel eens dat u de enige bent die regelmatig [ Maar wat is het ? ] bezoekt, doch dan heeft u het mis. Niet alleen mijn moeder, de spider van Altavista, de directeur van UseLab en de baas van het Internet bezoeken deze site regelmatig, ook Corrie (u kent haar wel van cam@home) komt hier wel eens. Hedenochtend heeft ze zelfs gratis en voor niets moddervette haardcore reclame voor me gemaakt in de statusbalk van haar camera-window! Als bewijs geldt dit screenshot. v r i j d a g 21 m e i WU-TANG, THE MUSICAL - Eigenlijk zou ik liever een 200 kilo zware, met goud behangen neger zijn. Maar dat ben ik niet. Hoewel, soms denk ik dat ik dat ben, zoals gisteravond, toen ik met Enter the Wu-Tang (36 chambers) van de Wu-Tang Clan in mijn discman door de verlaten tunnels onder het CS van het Utrechtse stadje U. liep. Het volume had ik op niveau bouwplaats gedraaid zodat het Sony koptelefoontje zichzelf bij elke basdreun bijkans opblies en ik keek heel smerig naar de enkele blanke die ik tegenkwam. 'Slavendrijvers!' riep ik zelfs af en toe, maar alleen als ik zeker wist dat iedereen uit gehoorsafstand verdwenen was. Toen ik mijn fiets uit de stalling had gehaald en over het tot zelfmoord dwingende postapocalyptische betonlandschap van het Jaarbeursplein fietste (de ideale achtergrond voor Enter the Wu-tang) kwam ik in een soort culture clash terecht, want recht voor mijn neus ging het Beatrixtheater uit en kwamen er allemaal vrolijke mensen naar buiten lopen die zichtbaar nog geheel vervuld waren van het onnederlandsche topamusement dat onze Joop hen toch maar even aangeboden had: de musical Chicago. Nog betor! Ter gelegenheid van Chicago heeft Joop het plein een beetje gerestyled. Er is een enorm billboard op het jaarbeursgebouw geplakt met afbeeldingen van tjiks in netkousen en spannende setjes, en Joop heeft hoogst persoonlijk zelve op wat strategische plekken plantenbakken neergezet zodat het publiek niet ineens geconfronteerd zou worden met zuipende, spuitende of slapende zwervers (dat is altijd zo vervelend! Wil je net in je limo stappen, komt er zo'n onguur uitziend type om een gulden vragen... En wat moet je dan zeggen? 'Sorry, accepteert u ook VISA?'). Eigenlijk is de leefomgeving daar dus een stuk verbeterd, allemaal dankzij god, ik bedoel Joop. Bring da mother, bring da motherfuckin ruckus! wilde ik net over het plein gaan brullen, toen ik opeens een briljant idee kreeg. Als Joop nou eens een musical gaat maken over de Wu-Tang Clan? Met Bill van Dijk als Ghostface Killah, Willem Nijholt als Raekwon the Chef en Joop zelf als Ol' Dirty Bastard, die iedere avond de show opent door in zijn beste Amerikaans een coupletje van Shame on a Nigga te declameren. Ongeveer zo: Ol' Dirty Bastard, live and uncut! Styles unbreakable, shatterproof To the young youth, ya wanna get gun? Shoot! BLAOW! How you like me now? Don't fuck the style Ruthless wild! Do ya wanna getcha teeth knocked the fuck out? Wanna get on it like that, well then shout! Een geheid kassucces, wat ik u brom. Dus! Hierbij roep ik de Endemolmaffia op tot onmiddellijke ontwikkeling en programmering van Wu-Tang, the musical in het Beatrixtheater. Als Joop belooft dat hij ditmaal heel Hoog Catharijne aan het zicht weet te onttrekken middels het plaatsen van mooie plantenbakken (ook één met zo'n vijvertje met een geinige vissende kabouter erbij, graag!) en billboards met lekkere tjiks, beloof ik bij deze plechtig om een heel jaar lang iedere week naar Wie ben ik? te kijken. Protect Ya Neck! Joop ain't nuthing ta F' wit! d i n s d a g 18 m e i GEOPEND - Fukking hell! 'Elf uur, elf uur... Ik heb van pure spanning al een hap uit mijn monitor genomen, dus u begrijpt... Taratataaa...' mailde een trouwe [ Maar wat is het? ]-lezer mij zojuist. Anders ik wel. Welkom op dit splinternieuwe domein, waarover ik overigens net nog een ingewikkelde telefonische conversatie moest voeren met de baas van het Internet, die wat moeite had met de gang van zaken omtrent de aanschaf van maarwatishet.com. 'I don't understand,' zei hij wanhopig. 'It's not English, is it?' 'No,' antwoordde ik in mijn beste Engels. 'It's Dutch! 100% Dutch!' 'Well... Ok, I see...' twijfelde de baas van het Internet duidelijk vermoeid verder, 'But what is it?' 'Exactly!' schreeuwde ik in de bezwete hoorn van mijn V&D-telefoon. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan hoorde ik iemand onderdrukt vloeken, maar er was geen ontkomen meer aan. Maarwatishet.com was geopend. m a a n d a g 10 m e i COMMERCE - Op het maandelijkse topoverleg tussen mij en de directeur van UseLab werden gisteren weer vele vernieuwende ideeën gelanceerd. 'E-commerce is achterhaald, en bovendien nooit echt doorgebroken in Nederland,' zo besloten wij eendrachtig na een copieus diner van gebakken mosselen, zalmfilet in dillesaus en heel veel bolletjes ijs in diverse koeleuren. Tijdens de koffie met cognac werd zelfs een geheel nieuw concept gelanceerd: overal in de binnensteden van Nederland gaan bedrijven gebouwen neerzetten waarin zij hun producten overzichtelijk achter glas uitstallen! Via reclame op populaire media als radio en TV worden de consumenten op de hoogte gebracht van het bestaan van deze gebouwen. Men kan dan de producten aldaar aanschaffen, zonder gevaarlijk gedoe als het over het Internet slingeren van creditcardnummers. Papieren die evenveel waard zijn als het bedrag dat erop gedrukt staat vormen het betaalmiddel. Een win-winsituatie, zo noemde R. (die in zijn vrije tijd nog wel eens een marketingboek leest) dit concept. 'Geen drie weken wachttijd meer voor je je boeken of cd's in huis hebt en het einde van die hoge douanetoeslagen! En de bedrijven hoeven geen dure websites meer te onderhouden. Iedereen vaart er wel bij!' oreerde hij terwijl hij net met zijn hele gezicht in het cognacglas zat, hetgeen een interessant geluid opleverde. Tijdens de onvermijdelijke sigaar schoven enkele hoge managers van multinationals aan. En terwijl de zwaar bestropdaste mannen ons concept verder concretiseerden, er handen en voeten aan gaven en er een kostenplaatje bij opstelden dwaalden mijn gedachten af naar groene weilanden vol met puppies, paardebloemen en sprekende koeien. v r i j d a g 7 m e i PANIEK - Gisteren was ik volledig in paniek. Ik kon namelijk niet updaten aangezien er bij de tue.nl wat mensen aan het falen waren bij het installeren van een nieuwe server. Met als gevolg dat [ Maar wat is het? ] tot ver in de middag onbereikbaar was. Een typisch geval van modern leven. Want zouden mijn opa en oma zich hier ooit zorgen om gemaakt hebben? ('Toon, wat is er toch met je aan de hand? Je hebt het weiland helemaal scheef omgeploegd en het paard geschopt!' 'Ja, vind je het gek! Ik kan verdomme mijn index.html niet uploaden! Die gasten in Eindhoven kunnen niet eens normaal Apache installeren!') Ik denk het niet. Andersom werkt het ook niet echt meer, zo vroeg ik vorige week aan mijn baas een paar dagen vrij met als reden dat het hooi van het land moest. Het antwoord liet zich raden. m a a n d a g 3 m e i WOORDGEKRAAM - Langs het uitzendbureau liep ik net. En wat stond er geschreven op het mededelingenbord voor het sjofele pand, tussen de advertenties voor glazenwassers, inpakkers, administratief personeel en pijpfitters? Quoters gevraagd, kom binnen voor meer informatie! Ik aarzelde geen moment, stapte naar binnen en proclameerde uit het hoofd: 'Die 't onuitspreeklijke niet leert verzwijgen, verslingert tussen ijdel woordgekraam.' De vier identiek gekapte en geklede uitzendtjiks keken mij aan met ogen als schoteltjes. 'Is van P.C. Boutens!' ging ik verder. 'Nooit van gehoord? Leefde van 1870 tot 1943! En nog een paar maanden in 1956 ook, maar dat is niet helemaal zeker.' Geen antwoord. 'Nou, ben ik aangenomen?' drong ik aan. Een van de tjiks deed eindelijk haar mond open. 'Misschien dat u het beter even aan de overkant kunt proberen, bij uitzendbureau Ad Rem.' Ik opende mijn mond om hier een uiterst snedig antwoord op te geven, maar bedacht mij op het laatste moment. d i n s d a g 27 a p r A-FUNKY - De spellingcontrole van Word 7.0 kent het woord Bootsy niet, zo merkte ik gisteren. Hierbij roept de redactie van [ Maar wat is het? ] Microsoft Word uit tot het meest a-funky stuk software van het millennium. Iedere rechtgeaarde funkateer wordt vanaf nu geacht dit programma van de duivel te boycotten! m a a n d a g 26 a p r ONTHECHT - En zo belandde ik zaterdagavond zomaar ineens op een echt feest in een echt studentenhuis, aan de Adelaarstraat in het Utrechtse stadje U. Zo'n feest waar ik er vroeger iedere week wel een paar van leek te hebben. Overal liepen jonge en vrolijke mensen rond, hun ogen glimmend van pure, onversneden levenslust. De meesten leken niet ouder dan achttien jaar. Ze deden me denken aan mezelf op die leeftijd, toen ik mij bijna God zelve voelde, de wereld aan mijn voeten lag (of zoiets) en het leek of gans de wereld uit aardige mensen bestond, die ik iedere nacht op dit soort feesten ontmoette en waar ik zelfs (af en toe) mee durfde te praten. 'Kijk nou toch eens wat mooi!' riep ik ontroerd tegen Zero en 10gees. 'Die mensen zijn tenminste nog niet zo cynisch als wij!' 'Wacht maar tot ze drie minuten met ons gepraat hebben,' sprak Zero op de van hem bekende graftoon. Misschien had hij wel gelijk, maar de energiek rondspringende kinderen hadden het geluk dat ik te verlegen was om ze aan te spreken. Toen de onvervalste disco-kneiter Bus Stop gedraaid werd, rende ik enthousiast de geïmproviseerde dansvloer op en deed een paar lasso's. Was het het bier, de vette beats, de verzamelde vrolijkheidfactor van al die leuke meisjes met glitters op hun hoofd of had ik die dag per ongeluk een dubbele dosis Sint-janskruidpillen op? Ik begon mij in ieder geval steeds beter te voelen en danste maar door, terwijl de stroboscoop en een blauwe Tl-buis de dansvloer een sferisch (?) aanzien gaven. Hoera! dacht ik, nog even en ik ga de zin van het leven ontrafelen! Langzaamaan begon ik in een staat van totale onthechting te raken. Er was niets meer dat mij nog verbond met het ondermaanse bestaan, mijn hoofd was geheel leeg, en toen! Toen hing er ineens een dronken, abject ruikende gozer om mij heen. 'Foebal is moooooiiii!' riep hij met een Brabants accent in mijn oor (waarom spreekt de helft van de studenten uit U. met een Brabants accent? Leren ze dat verplicht in hun IT of zo?). 'En morgen,' vervolgde hij zijn ongewenste bijdrage, 'morgen staan we op de Coolsingelllllll!' Na deze mededeling liet hij mij los en verdween, de dansvloer af en de kamer uit. So much for mijn state of higher consciousness. Dan kon ik net zo goed naar huis gaan. Ik deed mijn lederen jas aan, liep de trap af, deed de voordeur open en stapte naar buiten. Mijn rijwiel stond gelukkig nog tegen de buitenmuur van het pand. Pas toen ik al op de Oudenoord fietste, bemerkte ik dat ik nog steeds de skibril van Remment op had. ONTVET - Misschien dat dit allemaal wel kwam door die gebeurtenis van zaterdagmiddag, toen ik net aan een mega-afwas wilde beginnen en de Dreft met citroengeur op bleek te zijn. Gezwind spoedde ik mij naar de Boni, mijn vaste Dreftdealer, en begon onderweg aan een lofzang op dit geweldige afwasmiddel. 'Vijftien miljoen borden,' zong ik op de wijs van Vijftien miljoen mensen, 'Op dat hele kleine...' hier wist ik het niet meer, maar ik moest toch stoppen met zingen want ik had de ingang van de Boni bereikt. En zingen in de supermarkt, dat kan toch echt niet, dat weet iedereen. Die mensen daar zouden nog kunnen denken dat ik gek ben! Hahahaha! Ik gek, stel je voor! Toen ik even later langs de schappen liep, waar honderden glimmende flessen afwasmiddel mij reeds toelachten, vroeg ik mij af of ik dit keer de gewone Dreft zou nemen of misschien zelfs Dreft Ultra! Ik liet mijn ogen nog eens over de flessen gaan, toen ik ineens begreep waar dat woord Ultra in dit verband vandaan kwam. Maar waarom hadden ze dat dan niet op de fles gezet? Het werd tijd om in te grijpen. Ik haalde een zwarte stift uit mijn jaszak, keek even om mij heen en toen er niemand in de gang met schoonmaakmiddelen liep, zette ik snel op de dichtstbijzijnde Dreft-flessen het woordje 'Rules'. Dreft Rules Ultra, stond er ineens! Na een minuut of vijf maniakaal schrijven, stonden er ongeveer honderd flessen met het opschrift Dreft Rules Ultra in het schap. Geheel voldaan verliet ik het pand. En misschien dat ik vanavond nog terugga om overal haardcore achter te zetten. v r i j d a g 23 a p r BOOTSY - Een mens moet wat doen om een CD van Bootsy te verkrijgen... Zo bevind ik mij vanavond (tenzij ik getroffen word door een paniekaanval) in zaal M. in het Amsterdamse stadje A., alwaar ik een avond vol zeer beschaafd amusement bijwoon onder de titel Funk to the max. Maar, beste lezers, laten we niet vergeten dat het elders in de wereld helemaal geen feest is! Alle opbrengsten van de avond komen dan ook geheel ten goede aan de firma Pepsi-Cola, en de optredende band heeft besloten de gage te verdelen tussen hun boekingskantoor en zichzelf. Zo! Maak ik me daar toch even een statement van heb-ik-jou-daar! (Waar?) Anyway, ik ga een weekend vol oppervlakkig vermaak tegemoet. Zal ik dan wederom niet achter de zin van het leven komen? De tijd dringt... d o n d e r d a g 22 a p r THE OFFICIAL 1999 MAGRITTE DESKTOP - Aangezien het vandaag toch pijpenstelen regent ga ik maar eens wat respect geven aan René François-Ghislain Magritte. Niet alleen een groot schilder, maar ook een aangenaam causeur die in zijn eentje al 75 jaar een heel naar hem vernoemd vrouwenblad volschrijft in een taal die niet eens zijn moedertaal is. Mijn gedachten gaan terug naar de middelbare school in het rurale stadje C., alwaar meester van Leuken mij wat over kunst probeerde te leren. Op een mooie dag in mei behandelde hij het schilderij La Trahison des images. Vol verbazing keken wij scholieren naar het schilderij met de pijp, en de tekst Ceci n'est pas une pipe in mooi krullende letters eronder geschreven. 'Daarmee bedoelde hij,' zo legde de meester uit, 'dat het geen pijp was, maar een schilderij van een pijp!' Ik had zo mijn twijfels bij deze uitleg; volgens mij wilde Magritte gewoon even lekker de boel in de war schoppen. Anarcho-pret! Maar dat zei ik natuurlijk niet tegen de meester, want in die tijd (dit even voor de jongere lezertjes) was alles wat de meester zei nog een heilige waarheid. We moesten hem ook 'meneer' noemen en in een incidenteel geval zelfs 'mijnheer'! Maar goed, in het kader van het Magritte-jaar heb ik een exclusieve official 1999 Magritte-desktop gemaakt (formaat 800 x 600). Installeer hem nu, geheel gratis, op uw PC! Voordat de commercie ermee aan de haal gaat. Hij weegt slechts 24 Kilobytes en bevat genoeg ruimte voor al uw favoriete iconen. m a a n d a g 19 a p r CLOSE ENCOUNTER - Het laatste nieuws is zo schokkend en veelomvattend dat ik niet goed weet wat ik erover moet zeggen: gisteren is er een alien geland in het Utrechtse stadje U. en ik heb koffie met hem gedronken en we hebben samen muziek gemaakt en toen liep het heel slecht met hem af. Daar komt het zo'n beetje op neer. De emoties worden mij nu alweer teveel, dus ik kap dit bericht hier af. Zo ging het ongeveer. v r i j d a g 16 a p r WEDSTRIJD - Drie gedichten deden er mee om door Martinj vereeuwigd te worden in een nieuwe Venz-ansichtkaart. Het zal u niet verbazen wie de winnaar is geworden. Rest mij te vermelden dat de jurering is verlopen onder toeziend oog van notaris Dikke Leo (ook een betrouwbaar adres voor uw tweedehands auto's) en dat Martinj haardcore topkwaliteit heeft afgeleverd. En verder bedacht ik mij net: als er op een autoradio een sticker zou zitten met de tekst Het is geen autoradio, zou hij dan minder snel gestolen worden? d on d e r d a g 15 a p r KAPPOR - Gisteren naar de kappor geweest. De tijden dat ik nog voor f. 12,50 bij kapsalon Hardering (door ons schooljongens in die tijd gekscherend Hak-er-in genoemd; ook vroeger hield ik mij al met humor bezig!) in Oosterhesselen terecht kon, zijn toch wel definitief voorbij. d i n s d a g 13 a p r CLOWNSTRIJD - Hedenochtend keek ik met een lens nog half uit mijn oog hangend met een half oog (ik was namelijk mijn lenzen aan het inzetten) naar Ontbijt-TV, dat fijne magazine van de katholieken. Na het gebruikelijke gewauwel over Kosovo, Clinton en wat al niet meer kwam er ineens een werkelijk belangwekkend bericht: de clini-clowns hebben concurrentie gekregen! De vrolijke clowntjes die in het ziekenhuis kinderen lastigvallen (alsof die het dan niet al moeilijk genoeg hebben, verdomme!) kunnen nu ook pleister-clowns zijn. De pleister-clowns zijn nieuw op deze markt van leed/vermaak en gaan een bittere strijd aan om de clini-clowns weg te concurreren, een strijd die natuurlijk over de open ruggetjes van de kinderen in het ziekenhuis wordt uitgevochten. 'Er zijn al pleister-clowns in de bezemkast van het AZU gevonden met een rode neus van een clini-clown in hun aars. Die gasten zijn haardcore, ze deinzen echt nergens voor terug!' aldus een beteuterde pleister-clown in de uitzending. De clini-clown die even later werd geïnterviewd eiste respect van de presentator en van de pleister-clown. Om zijn betoog kracht bij te zetten kerfde hij met de punt van een bot mes de woorden 4 real in zijn onderarm. Terwijl het bloed over de plexiglazen presentatiedesk liep, werd ik zo depressief dat ik maar een extra dosis Sint-Janskruiddragees bij me stak om de dag door te komen. LEVENSINZICHT - In lijn 1 naar het CS van het Utrechtse stadje U. zegt het ene jongetje tegen het andere jongetje: 'Ik kan de baas over jou spelen want ik ben slim en jij bent een sukkel!' Wat een levensinzicht! Ik heb daar 27 jaar over moeten doen, maar hij had het nu al te pakken. Die gaat later vast bij een grote multinational werken. m a a n d a g 12 a p r NAAR OMSTANDIGHEDEN - De Smurrie-repetitie van vrijdagavond is naar omstandigheden goed verlopen. Fans kunnen hier meer lezen, zonder overigens een steek wijzer te worden. v r i j d a g 2 a p r SHOWDOWN IN KANALENEILAND - De belastingdienst stortte gisteren het astronomische bedrag van f. 1055,- op mijn rekening. Daarmee maakte ze m'n leven wel leuker, maar niet makkelijker! Want ik ken mijn bijbelteksten. Wie geld liefheeft, wordt van geld niet verzadigd, noch wie rijkdom liefheeft van inkomsten. (Prediker 5, vers 9) Maar wie rijk willen zijn, vallen in verzoeking, in een strik, en in vele dwaze en schadelijke begeerten, die de mensen doen wegzinken in verderf en ondergang, want de wortel van alle kwaad is de geldzucht. Door daarnaar te haken zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben zich met vele smarten doorboord. (1 Thimóteüs, vers 9 en 10) Het was dus zaak zo snel mogelijk van het geld af te komen. Nu heeft god niet alleen deze bijbelteksten geschapen, maar ook een middel om ze uit te voeren. Wie van z'n geld af wil kan in het Utrechtse stadje U., waar ik woon, terecht bij een stuk of duizend winkels. Wat is de schepping toch mooi! (Deze quote © Rien Poortvliet.) De duivel, eeuwige concurrent van god, liet dit overigens niet op zich zitten en bouwde Hoog Catharijne. Maar daarover elders op deze site meer. Aan de Oudegracht kocht ik in een tweedehands boekwinkel Duizend Vlinders van J.M.A. Biesheuvel en Winterlicht van Jeroen Brouwers. Daarna richting Intertoys, want ik moest nog een compleet Scrabble-spel aanschaffen voor de vriendschappelijke wedstrijd die avond tegen de directeur van Uselab. Weet u wat zo'n spel kost? Dat kost verdomme f. 59,95! Voor een kartonnen bord en wat houten blokjes! Nu begrijp ik waarom er vroeger bij ons thuis ieder jaar na Sinterklaas (wanneer wij kinderen steevast een gezelschapsspel kregen) wekenlang alleen maar droog brood op tafel kwam. Anyway, op de terugweg kocht ik nog vier old-school ansichtkaarten uit de jaren zestig van Venz hagelslag. Uit de tijd dat reclame nog kunst was, en niet andersom. Ieder mens geniet intens, van een boterham met Venz, dacht ik vrolijk terwijl ik naar huis liep. Hierover later meer. De zon neigde reeds ter kimme en her en der vluchtten mensen hun huizen in; het werd tijd voor een confrontatie. Ik had dat fucking Scrabble niet voor niets gekocht. v r ij d a g 2 6 m r t SCHEPT ORDE - Ja, dat is even schrikken: ineens staan er twee balken links en rechts van het laatste nieuws. Het aanbod van interessante observaties op [ Maar wat is het? ] dijde zo mogelijk nog meer uit dan mijn lichaam, hetgeen mij noopte tot het aanbrengen van een soort van structuur. Schept orde waar chaos heerst, dacht ik en toen typte ik dat nog in ook. Met het verschijnen van de structuur zijn een hoop warrige verhalen die hieronder stonden verdwenen of in ingekorte versie naar links verhuisd. U ziet maar. De almaar binnenstromende testimonials (vreemd genoeg van mensen die ik helemaal niet ken) heb ik een plaatsje aan de rechterkant gegeven. Enge gozer wel, die eerste. Als ik vanavond niet instort als gevolg van het keiharde werken ga ik misschien nog naar de EKKO om daar wat te chillen met Speedy J. (wie?). De rest van het weekend staat er onder andere op het programma: paaseieren schilderen in wilde fluorescerende psychedelische caleidoscopische 3D-koeleuren. Daarna een omelet bakken van de uitgeblazen eierdooiers, vermengd met een bescheiden dosis LSD. Vervolgens: negen uur lang naar een ei kijken. En ik mij maar zorgen maken dat ik een saai leven heb, hahaha! Nergens voor nodig, dat blijkt wel weer. Tot dinsdag. w o e n s d a g 2 4 m r t OVERSPANNEN - Is het al lente? Als ik maar niet vergeet mijn eierverfmolen mee te nemen morgenavond! En volgende week ook nog scrabbelen met de directeur van Uselab! En! En! En misschien moet ik niet zo lang doorwerken! Misschien moet ik nu maar 's naar huis gaan! Hoe vond u de biefstuk mijnheer? Onder een erwt, ober! Hoe laat ging die trein van 20:01? Oh! Nee, is niet erg, helemaal niet. Echt niet! SMURRIE NIET OP PINKPOP - Jan Smeets, organisator van Pinkpop, heeft besloten de band Smurrie niet te contracteren voor het roemruchte festival, dat dit jaar z'n dertigste editie beleeft. De naam Smurrie circuleerde de laatste maanden onder trouwe clubbezoekers en mensen van Mojo Concerts, die zoals bekend een stevige vinger in de pap hebben bij de programmering van Pinkpop. Waarschijnlijk is de muziek van coverband Smurrie te vernieuwend en past het niet tussen de herhalingsoefeningen die dit jaar op het podium gepresenteerd worden. Een getergde Smeets gaf na lang aandringen het volgende commentaar: 'Oa, die jaoas va Smurrie ulle ewoa-ie eulah!'. De kans bestaat dat Smurrie nog wel op Lowlands te zien is. Als toeschouwer. m a a n d a g 2 1 m r t MARKTWERKING - Vrijdag kocht ik bij de olijke groenteboer aan de Rijnlaan in het Utrechtse stadje U. een bakje fruitsalade, à raison van twee gulden en vijfentachtig cent. In mijn knuistje had ik reeds drie zweterige guldens, en toen de vrouw achter de toonbank het bedrag afriep dat ik haar verschuldigd was legde ik de munten trots op de toonbank. Helemaal zelf verdiend! De groenteboerin keek er even naar en sprak toen doodserieus: 'Heeft u niet kleiner?' Geheel verbijsterd verliet ik het pand. REKENSOM - De werkonderbrekingen bij de publieke omroepen zijn stopgezet (Interessant!). Er schijnt een CAO-overeenkomst te zijn. Jammer, want ik had net zo'n mooie rekensom gemaakt: elke week wordt de onderbrekingstijd verdubbeld en we waren reeds bij twee minuten; dat betekent dus volgende week vier minuten onderbreking, over twee weken acht minuten, etcetera. Stug doorrekenen leert ons dat er over tien weken geen publieke rtv-uitzendingen meer zouden zijn. Eindelijk tijd voor een goed gesprek met je naasten, een spelletje scrabble (met als hoogtepunt het leggen van przewalskipaard op 3x woordwaarde), het herlezen van De Avonden, Prachtige Ogen of Ik Ook Van Jou, wandelingen over de paarse hei, rust, meditatie en uiteindelijk totale verlichting. Maar dat gaat dus allemaal niet door. Ok dan! We leven wel weer verder als zombies. Verder weinig nieuws, of het moet zijn dat ik net een bijzonder chemisch gebakje heb gegeten. De bovenkant was bedekt met blauw (waarschijnlijk radioactief) glazuur en de zijkant met lichtgevende hagelslag. Ik voel me nu een beetje raar. d i n s d a g 1 5 m r t LEUK, FILM KIJKEN - Met vier erudiete filmkenners naar Thelma and Louise kijken kan best leuk zijn, maar als iedereen vanaf het begin om de haverklap 'Rij nou van die berg af, trutten! Toe dan!' roept, kun je je niet zo goed concentreren op de mooie landschappen, de scherpe oneliners van Bradd Pitt, de gaten in het script en de karakterrol van Harvey Keitel. Toch was het een welbestede avond, mede dankzij de ovenheerlijke chili con carne. Veel meer heb ik gisteren niet meegemaakt, dus, nou ja. Op deze manier zal het nog wel een jaar of zestien duren voor ik columnist van Playboy ben. Er was nog veel meer, bijvoorbeeld toen deze site in 1998 nog intranet-only was, had Zero een dagelijkse rubriek met een foto van de diepvriesmaaltijd die hij die avond ging eten (de maaltijd, niet de foto, hoewel, je wist het nooit met die gekke boy), maar die content (inhoud) heb ik allemaal weggegooid. Jammer! Maar ja, alles van waarde is weerloos. Uiteindelijk worden we zelf ook weggegooid. [ Maar wat is het? ] |
|