De zanger van A Flock of Seagulls

 Eerder gepubliceerd als column in Playboy #07/2025

Mijn vriendin heeft veel gay best friends. Tenminste, wat is veel? Laten we zeggen dat ze meer gay best friends heeft dan ik. Nu wil ik niet alle gays over één kam scheren, maar behalve gay zijn ze ook allemaal complimenteus.

Haar gay best friends sturen mijn vriendin appjes als: Ik zit in het park met rosé en aardbeien te genieten van de zon. Maar deze dag is pas perfect met jouw gezelschap. Kom je ook? Wanneer ze een weekend weg is, appen ze haar op zaterdagochtend: Waarom ben je al zes weken weg? Wanneer ze een foto stuurt van zichzelf na een kappersbezoekje, reageren ze met Babe!!!!, Diva!!!! of Goddess!!!!, afgesloten met drie hartjes, twee vuur-emoji's en één aubergine.

Nee, dan míjn laatste berichtje aan haar: Moet nog column afmaken, hoe laat serveer je de lasagne?

Over romantiek gesproken: gisteren aten we voor de verandering bij mij in plaats van bij haar (ik had Surinaams afgehaald). Toen ze na het diner-bij-kaarslicht de borden naar de keuken bracht, zag ik naast mij op de bank haar telefoon oplichten. Het eerste gedeelte van een berichtje verscheen: You have 16 new matches on Kindred.

Dat is het dan, dacht ik, ze heeft zich aangemeld bij een datingsite. Logisch. Ze wil een partner die haar de hele dag babe, diva en goddess noemt. Hoe vaak had ik soortgelijke verhalen al niet gelezen op het Viva-forum? Ik kon het commentaar van de Viva-vrouwen al raden: Goed dat je van dat weggewaaide dakraam afbent, vrouw!!!! Kies voor jezelf!!!! Een man is gewoon een extra kind waarvoor je moet zorgen!!!!

Ik besloot de bom meteen te droppen toen ze de kamer binnenkwam. 'Je hebt zestien nieuwe matches op je datingsite,' zei ik, en ik wees naar haar telefoon.
Ze bleef stilstaan en vroeg: 'Waarom lees jij mijn berichtjes?'
'Waarom zit jij op een datingsite?' Een stomme vraag, vond ik direct - dit gesprek leek nu al op een dialoog uit een NPO Start Plus-serie.

Ze liep naar de bank, pakte haar telefoon en tikte op het scherm. Toen zei ze giechelend: 'Kindred is een huizenruilsite.'
'Een huizenruilsite?' Ik wist niet of ik dat erger vond dan een datingsite of minder erg. 'Wil je soms vier Engelse hooligans in je huis? Van die dikke kale, met witte T-shirts en rooie koppen? Denk je dat die je planten water gaan geven? Ja, met een heel speciale soort water. Carlsberg.'
Maar nee, deze huizenruilsite was erg classy en dichtgetimmerd met reviews, vertelde ze, en ze vroeg ook of Carlsberg lekker water was.

Bij de thee/koffie kwam ze erop terug: 'Dacht je echt dat ik vreemd zou gaan? Je weet toch hoe bang ik ben voor aids?'
Dat was waar ook, mijn vriendin is de laatste West-Europese vrouw die nog bang is om aids op te lopen. Hoe vaak ik haar ook al heb uitgelegd dat de kans groter is dat er een vliegtuig op haar hoofd valt dan dat ze aids krijgt: ze blijft bang voor aids. 'Zó jaren tachtig,' zei ik, 'ik snap het niet. Je bent toch ook niet bang meer voor zure regen, SS-20-raketten of het kapsel van de zanger van A Flock of Seagulls?'

Nee, daar was ze dan niet meer bang voor, al moest ze A Flock of Seagulls wel eerst even googelen, en zo kwam ze op YouTube bij de videoclip van 'Space Age Love Song', die we samen helemaal bekeken. Best romantisch - ik maak progressie op dit gebied, al zeg ik het zelf. Nu alleen nog even uitzoeken hoe ik haar met mijn dumbphone een plaatje kan sturen van een aubergine.

<< Vorige column | Volgende column >>



[ Maar wat is het? ]